2. De dyslexieverklaring

Als bij het onderzoek door Stichting Taalhulp de diagnose dyslexie is gesteld, wordt een dyslexieverklaring gegeven. Soms is het nodig enige tijd te behandelen voordat een verklaring kan worden afgegeven. Dit is het geval wanneer de hardnekkigheid van het probleem nog onvoldoende is aangetoond. Zie ook de criteria van de SDN.

Een dyslexieverklaring kan recht geven op aangepaste toetsen. Op grond van zo’n verklaring heeft de leerling recht op bijvoorbeeld tijdverlenging bij de Citotoets en bij toetsen in het voortgezet onderwijs.
In individuele gevallen kunnen in de dyslexieverklaring andere aanpassingen worden geadviseerd.
Voorbeelden van aanpassingen:

• tijdsverlenging
• extra groot lettertype
• aangepaste beoordeling van de spelling
• gebruik van een computer
• teksten in gesproken vorm, bijv. op (DAISY-)CD of m.b.v. voorleessoftware
• mondelinge toetsen
• extra herkansingen

Een dyslexieverklaring is in principe onbeperkt geldig.

3. De behandeling

Behandeling is mogelijk vanaf groep 3.
Gewoonlijk vindt één behandelsessie per week plaats. Daarnaast moet de leerling een vrij intensief thuisprogramma volgen (gemiddeld zo’n 20 tot 40 minuten per dag).
Over het algemeen wordt onder schooltijd behandeld.

Werkpunten kunnen zijn:

• Technisch lezen: F&L-methode
• Spelling: F&L-methode
  • basisspelling van de Nederlandse taal
  • spelling van leenwoorden zoals kwaliteit en taxi
  • spelling van werkwoorden
• Begrijpend en studerend lezen
• Leesstrategieën bij toetsen, bijvoorbeeld de Citotoetsen
• Schriftelijk formuleren
• Zinsontleden en woordbenoemen
• Het lezen en de spelling van het Engels (incidenteel in groep 8)

Met regelmatige tussenpozen (ca. elke drie maanden) worden enkele toetsen uit het onderzoek herhaald. De vorderingen worden weergegeven in een profiel.